Крыху сумна. Я сяджу, каля мяне смяюцца. І я смяюся. Смяецца ўсё цела, але не смяюцца вочы… бо не смяецца душа. І чым шырэйшая мая ўсмешка, тым больш яна нагадвае грымасу. Пародыя на весялосць. Двухбаковасць. Бо калі не смяяцца, цябе ўсё роўна будуць тузаць і будуць намагацца пачуць твой смех.
А я хачу ад людзей. Хачу ўдалечыню, птушкай у неба, вольнай ды лёгкай. Лунаць у паветры, ляцець у хвалях ветру й праменні сонца.
Выпраменьванне, радыяцыя? Зараз мне не да гэтага. Я там, і сэрца маё лягчэе. Становіцца лепш.
А я хачу ад людзей. Удалечыню, у горад, дзе нікога няма, да ракі, дзе нікога няма. Спакою…
Мой рэнэсанс. Асэнсаванне падзей. Вольныя рухі, вольныя думкі, вольны позірк… Няма страху перапынення, чужога ў маім. Няма болю. Нічога няма, толькі я ды мае думкі.
Мой рэнэсанс.
З попелу.
Птушкай.
Бы Фенікс…
Пусты горад, світанак пасля дажджу. Цэнтр і пуста. Сонца, бясконцае неба, непаўторны пах свежасці, азону. І тое, чаго тут даўна не чула- птушкі. Шмат, мора спеваў.
Я сяджу. Крочу. Буду. І няма чужога ў маіх думках, няма страху, няма ціску. Позіркаў, здзіўлена накіраваных на мяне. “Не такая, як усе!” І што? Гэта штамп, праклён? А табе што да мяне? Не так, як ты, як ён, як яна і ні як хто іншы. Бо гэта я.
“Куды ты? Там жа нікога няма!”
А я хачу ад людзей. Уцякаю зараз, каб пасля вяртацца, быць мацней. Бо ў мяне будзе спакой.
…Яны ізноў жадаюць усмешкі. Яны ізноў не разумеюць. Усё як і раней, толькі гэтым разам не будзе грымасаў. Не магу, ды й не жадаю. На сэрцы проста стала чысцей. Быццам нехта прыбраў, вымыў увесь бруд, накіданы людзьмі.
А я хачу ад людзей…
Сообщений 1 страница 4 из 4
Поделиться12007-08-03 06:21:16
Поделиться22007-08-03 09:21:15
Я тебя очень хорошо понимаю. Мне тоже хотелось , как и тебе птушкай у неба ! У празрысты абшчар ......
Но вот я устал смеяться когда всем смешно, и теперь мне хочется проишествия Мрака, пройтись по земле черным вихрем, сметая всю грязь и всю боль! Все эти вымученные улыбки, неискренность..... :threaten:
Отредактировано WinDeath (2007-08-03 09:21:51)
Поделиться32007-08-03 22:32:42
Это не произведение. Это оценить сложно, 0. Бессвязанные мысли годные только для дневника или как часть куда большего произведения. Надо заводить тему "мысли вслух", чтобы собирать туда такие записи.
Ну и так несколько мелочей на будущее:
у горад, дзе нікога няма, да ракі, дзе нікога няма.
Вольныя рухі, вольныя думкі, вольны позірк…
Сама сравни, где банальная ограниченность словарного запаса, а где довольно избитый, но все же хороший прием.
Я сяджу. Крочу.
И все сразу. Полет мысли - это очень хорошо. Но надо еще делать эту мысль понятной широким массам.
Уцякаю зараз, каб пасля вяртацца, быць мацней.
Пиши всегда и везде в одном времени. По крайней мере не допускай, чтобы у тебя не то что в одном предложении, а в рамках одного абзаца сохранялось время.
Это из наиболее грубого. Далее в основном смысловые ошибки типа
Мой рэнэсанс.
. Подбор слов никто не отменял.)
Поделиться42007-08-03 23:43:53
Han
привет.заяц.Ты тут)рада видеть.
Что касаемо произведения.Твой стиль,личный и неповторимый.Э...есть пару моментов
Мой рэнэсанс. Асэнсаванне падзей. Вольныя рухі, вольныя думкі, вольны позірк… Няма страху перапынення, чужога ў маім. Няма болю. Нічога няма, толькі я ды мае думкі.
Мой рэнэсанс.
З попелу.
Птушкай.-
очень оригинально,и сразу не поняла.